هفتاد و هفتم


[هفتاد و چهارم]

[با هراسی فراوان از اینکه مبادا ملول شوی، حرفهام را میخورم و تو نزار بخوان ترجمان حرفهای نگفته ام. و بدان اگر تنها با عقلمان قرار باشد زندگی کنیم پیش از آن باید در معنای زندگی تجدید نظر اساسی کرد.]

[که می‌گوید؛

يا سيِّدتي:

كنتِ أهم امرأةٍ في تاريخي

قبل رحيل العامْ.

أنتِ الآن، أهمُّ امرأةٍ

بعد ولادة هذا العامْ

أنتِ امرأةٌ لا أحسبها بالساعاتِ وبالأيَّامْ

أنتِ امرأةٌ

صُنعَت من فاكهة الشِّعرِ

ومن ذهب الأحلام

أنتِ امرأةٌ، کانت تسكن جسدي

قبل ملايين الأعوامْ/ نزار قبانی]