به هرچیزی که فکر می‌کردم، غمگین به نظر می‌رسید.

فکر می‌کنم نیاز به نوشتن دارم، خیلی زیاد، خیلی خیلی زیاد.

نیاز به حرف زدن، خیلی خیلی زیادتر.

اما همیشه چیزی که عملا اتفاق می‌افتد گذشت زمان است، کمرنگ شدن نیازها، به قول آنا فروید احساس ناکامی، و بعد سکوت.