دویست و بیست و دوم

همه چیز فرع است، تمام این احساسات، تمام این حرف‌ها و کلمات، تمام این عصبانیت ها و شر راه انداختن‌ها، همه فرع است بر تو.

تو، که گاهی در من لبریز میشوی و پر از حرکت میشوم و گاهی از من سر میروی و سرتاپا میشوم دلتنگی، دلتنگی مجسم...

همه چیز فرع است. و کسی نمیفهمد، چه امروز چه فردا.