این سوال هر دو ماست و شاید بیشتر هم سوال من. من که بارها به این فکر کرده‌ام, و اولین باری که قرار است با تو حرف بزنم را بارها تصور کرده‌ام، اما خب واقعا بیهودست، اصلا تصورپذیر و قابل پیش بینی نیست. و خب خاصیتش هم همین است و همینش هم جذاب:)

[و درست میگی، سکوت کردن نیاز آدمه، و اصلا صحبت دیروز و امروز نیست، صحبت همه روزهاست، همه فرداها. آدم همیشه بهش نیاز داره]