سیصد و چهل و نهم

⁣سه شنبه

چرا تلخ و بی حوصله؟

سه شنبه

چرا این همه فاصله

سه شنبه

چه سنگین، چه سرسخت، فرسخ به فرسخ

سه شنبه

خدا کوه را آفرید

[سه شنبه قله است، غایت فاصله، اگر فاصله را غایتی باشد. سه شنبه امید به رسیدن است در اوج دوری، در بیشترین فاصله‌ی ممکن. اگر امیدی باشد. سه شنبه آسمان دم فجر است، سیاه سیاه، اما نزدیک به صبح، اگر صبحی باشد. سه شنبه قله‌ی تردید است اگر امید به تردیدی باشد.]