دویست و نود و ششم

کلی باز برایت نوشته بودم. دلیل اورده بودم تا به تو ثابت کنم.

ولی فراموشش کن، حرفهای قبلیم را هم.

من در نوشتن متن های بلند زیادی اشتباه میکنم، شاید بهتر باشد درباره اش گفتگو کنیم تا نامه نگاری:)

پس بهتر است جور دیگری درباره‌شان حرف بزنیم.

ولی فعلا این حرف را جای من تو گوشت تکرار کن؛ تلخیا گذشته قرار نیست تکرار بشن، همه چیز قراره خوب بشه:)

و قول مرا هم چه بخواهی چه نخواهی ضمیمه ذهنت بگذار که من از تو دست نمی‌کشم. هیچوقت.

و بعد هر وقت فرصت کردی توی تلگرام جوابم را بده. نمیدانی چند بار پیامت دادم و پاک کردم:)