دویست و چهل و هفتم

هربار خواندن آن متن مرا خوردتر می‌کند، نه که ناراحتم کند، نه که ناامیدم کند، نه که دلزده شوم. نه! فقط خورد میشود، مثل تکه‌های نان خشک. خورد میشوم از نتوانستن. از اینکه دستهام کوتاست، از اینکه....
من حالم خوش نیست. روضه گوش میدهم. توسلی به امام حسن میکنم نه برای خودم که تنها برای تو.