دویست و پانزدهم

از عشقْ سخن باید گفت

همیشه از عشق سخن باید گفت

حتی اگر عاشقْ نیستی هم از عشق سخن بگو

تا دهانت به شیرین‌ترین شربت‌های معطرِ جهان شیرین شود

تا خانه‌ی تاریک قلبت، به چراغی که به مهمانی آورده‌ایی، روشن شود

تا کدورت از روحت_همچو ابلیس از نامِ خدا_بگریزد...

بی عشق، هیچ سلامی طعمِ سلام ندارد، هیچ نگاهی عطر نگاه


[از کتابِ هفتمِ آتش بدون دود، هر سرانجام سرآغازی ست.]