دویست و دوم

هر چیز زیبایی تو را یاد می‌آورد یا دقیق‌ترش اینکه احساس زیبایی انقدر با تصور تو متقارن شده که بی‌اختیار تبادر می‌شوی. به قول اصولیون معنای زیبایی در تو حل شده است، فنا شده است، آنطور که اصلا نمی‌شود تفکیکتان کرد.


[اینبار، شکوفه‌های سفید و خوشبوی درخت سیب گلاب]